Οι μαθητές καλούνται:
α. να αντιληφθούν τη φύση (αγροτική και νησιωτική) και, κυρίως, τη θάλασσα ως πηγή ποιητικής έμπνευσης·
β. να γνωρίσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ποίησης (Δροσίνης) και της μοντέρνας ποίησης (Ελύτης) / παραδοσιακή ποίηση = μέτρο, ομοιοκαταληξία, χωρισμός σε στροφές με ίσο αριθμό στίχων και συλλαβών, στίχος επιμελημένος, στίξη κανονική, λογική ανάπτυξη του θέματος, νοηματική καθαρότητα vs μοντέρνα ποίηση = ελεύθερος στίχος, απουσία ομοιοκαταληξίας, ανομοιομορφία στροφών, στίχων και συλλαβών, στίχος λιτός, απουσία στίξης ή ακανόνιστη στίξη, πολυσημία των λέξεων, υπαινικτικά νοήματα·
γ. να εντοπίσουν, με βάση την κειμενοκεντρική προσέγγιση, τις ποιητικές τεχνικές, την ιδιαίτερη γλώσσα και τα εκφραστικά σχήματα των λογοτεχνικών κειμένων, όπως την παρομοίωση, την προσωποποίηση, τις εικόνες και τον μεταφορικό λόγο·
δ. να εξοικειωθούν με τη χρήση των πολυμέσων και να εμπεδώσουν, με την περιήγησή τους στο διαδίκτυο, ότι η φύση είναι μια δεξαμενή πλούτου και ευεξίας και ότι κάθε καταστροφική παρέμβαση και διαταραχή στους νόμους της πλήττει τις ανθρώπινες κοινωνίες·
ε. να συγκρίνουν ομόθεμα έργα διαφορετικών ποιητών και να εξάγουν συμπεράσματα.
Οι μαθητές καλούνται να αντιληφθούν:
α. το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος της μετανάστευσης, το οποίο, ανέκαθεν, ταλάνιζε τον ελληνισμό, δεδομένης της μικρής έκτασης της Ελλάδας και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου μεγάλης μερίδας του πληθυσμού της (π.χ. ανεπαρκής επαγγελματική αποκατάσταση της νέας γενιάς)·
β. τον πόνο του αποχωρισμού του ξεριζωμένου, σε συνδυασμό και με άλλα ψυχοφθόρα συναισθήματα (π.χ. πικρία για τον αναγκαστικό εκπατρισμό, φόβος για το άγνωστο, αβεβαιότητα για το μέλλον στη χώρα υποδοχής και για τη δυνατότητα ή μη, επιστροφής).
